ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΘΕΟΦΙΛΗΣ
Η προσμονή της απολύτρωσης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/05/2010
Η τέχνη αποτελεί μια ξεχωριστή μορφή της κοινωνικής συνείδησης
που στεριώνει και αναπτύσσει στον ψηλότερο βαθμό τις αισθητικές
σχέσεις του ανθρώπου με την πραγματικότητα. Στεριώνει τις δημιουργίες
της πάνω σ' ένα ιδανικό που δεν αποτελεί αιώνιο και απλησίαστο κανόνα
ομορφιάς, ούτε μυστικό φανέρωμα κάποιας a priori τελειότητας αντιληπτής
από τη νόηση μονάχα των εκλεκτών. Βγαίνει μέσα από την ίδια τη ζωή και
τις αλήθειες της, απ' την παντοδύναμη φύση που είναι το βασικότερο
πρότυπό της κι έπειτα ξεκαθαρίζεται απ' τη γενική έννοια που χρειάζεται
να εκφράσει. Δεν γεννήθηκε σαν πνευματική πολυτέλεια, πρόβαλε, αντίθετα,
σαν ανάγκη-στόχος της γνώσης, με τη γενίκευση μιας γνώσης που
στηρίχτηκε πάνω στη συνείδηση κοινωνικών φαινομένων και στην ικανότητα
του ανθρώπου να ερμηνεύσει και να ξεχωρίσει τα θετικά τους στοιχεία, τα
οποία θα του χρειάζονταν για τις λυτρωτικές του αναζητήσεις.
Δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπηρετεί την προσμονή της απολύτρωσης του ανθρώπου για να ζήσει. Αυτό το μήνυμα της απολύτρωσης μέσα στην τέχνη, που δεν μπορεί στα σοβαρά κανείς να το αμφισβητήσει, δεσμεύει απόλυτα τον ίδιο τον καλλιτέχνη, τον στρατεύει και τον βαραίνει με ξεχωριστές υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους, χωρίς παράλληλα να του αφαιρεί και τη δική του χρειαζούμενη ελευθερία. Ο καλλιτέχνης όμως συχνά ονειρεύεται, με την έννοια ότι πίσω από τα συγκεκριμένα γεγονότα που τον εμπνέουν ξεδιπλώνει θέσεις που δεν αντιστοιχούν πάντοτε στις υπάρχουσες αλήθειες. Πρέπει βέβαια να ονειρεύεται, αλλά τα όνειρά του να ριζοπιάνονται από το κατακάρδι της αλήθειας του συγκεκριμένου καιρού του και να απλώνονται κατόπιν σε προοπτικές του που θα μπορέσουν ν' αλλάξουν αργότερα σε αντικειμενικές καταστάσεις.
Ο καλλιτέχνης οφείλει να μην ξεχνά ποτέ ότι υπηρετεί την τέχνη, καθώς γράφει ο Μπαλζάκ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συμπύκνωση της φύσης, συμπύκνωση όμως όχι μορφική, αλλά πάντα αναφερόμενη στην κοινωνική και ανθρώπινη ουσία των καταστάσεων. Ο ορισμός του αληθινού καλλιτέχνη είναι αυτός όπου ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει πολυεδρικότητα και μεγάλη οξύτητα στην αντίληψη, αλάθευτη διαίσθηση, συγκινησιακή ευαισθησία, καθολικότερη εικόνα του περιβάλλοντος και δημιουργική φαντασία.
ΛΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν μπορεί να δικαιωθεί αν δεν υπηρετεί την προσμονή της απολύτρωσης του ανθρώπου για να ζήσει. Αυτό το μήνυμα της απολύτρωσης μέσα στην τέχνη, που δεν μπορεί στα σοβαρά κανείς να το αμφισβητήσει, δεσμεύει απόλυτα τον ίδιο τον καλλιτέχνη, τον στρατεύει και τον βαραίνει με ξεχωριστές υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους, χωρίς παράλληλα να του αφαιρεί και τη δική του χρειαζούμενη ελευθερία. Ο καλλιτέχνης όμως συχνά ονειρεύεται, με την έννοια ότι πίσω από τα συγκεκριμένα γεγονότα που τον εμπνέουν ξεδιπλώνει θέσεις που δεν αντιστοιχούν πάντοτε στις υπάρχουσες αλήθειες. Πρέπει βέβαια να ονειρεύεται, αλλά τα όνειρά του να ριζοπιάνονται από το κατακάρδι της αλήθειας του συγκεκριμένου καιρού του και να απλώνονται κατόπιν σε προοπτικές του που θα μπορέσουν ν' αλλάξουν αργότερα σε αντικειμενικές καταστάσεις.
Ο καλλιτέχνης οφείλει να μην ξεχνά ποτέ ότι υπηρετεί την τέχνη, καθώς γράφει ο Μπαλζάκ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συμπύκνωση της φύσης, συμπύκνωση όμως όχι μορφική, αλλά πάντα αναφερόμενη στην κοινωνική και ανθρώπινη ουσία των καταστάσεων. Ο ορισμός του αληθινού καλλιτέχνη είναι αυτός όπου ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει πολυεδρικότητα και μεγάλη οξύτητα στην αντίληψη, αλάθευτη διαίσθηση, συγκινησιακή ευαισθησία, καθολικότερη εικόνα του περιβάλλοντος και δημιουργική φαντασία.
ΛΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου